Amerikaanse rozenluis

Wijdverspreide kleine tot middelgrote soort (1,4-2,5 mm) van nearctische oorsprong die algemeen voorkomt in Mexico, het westen van Noord-Amerika en West-Europa

Kenmerken

Het voorhoofd wordt gekenmerkt door voorhoofdsknobbels met van elkaar wijkende binnenranden. Ongevleugelde levendbarende vrouwtjes hebben antennen die uit zes leden bestaan en maximaal 1,4 maal zo lang zijn als het lichaam. Het laatste antennelid is bijna even lang als de sifonen. De sifonen zijn langwerpig en iets gezwollen, circa 1/3 maal de lichaamslengte en twee maal zo lang als de cauda. De cauda is wigvormig, iets ingesnoerd en bezet met vijf haartjes. De kleur van de bladluis is bleekgroen tot dofgroen. De antennen zijn schemerachtig. De cauda, sifonen en poten zijn bleek met schemerachtige uiteinden. Ongevleugelde vrouwtjes zijn niet gepigmenteerd op de rug van het achterlijf, terwijl gevleugelde vrouwtjes op de rug variabel ontwikkelde donkere markeringen hebben, die soms overgaan in een onregelmatig gevormde, geperforeerde plek in het midden.

Levenscyclus

De Amerikaanse rozenluis bestaat uit twee ondersoorten waarvan de status nog moet worden bevestigd. De ene is permanent anholocyclisch en koloniseert geen rozen. De andere overwintert in Noord-Amerika als eitje op rozen en gebruikt verschillende heideachtigen (Ericaceae) als secundaire waardplant. Deze ondersoort is in Europa geïntroduceerd en overwintert als levendbarende vorm op rozen, waarvan de scheuten of rijpe bladeren worden gekoloniseerd. Gezien de strenge winterse weersomstandigheden wordt deze ondersoort in Europa voornamelijk gevonden onder glas. Europese waardplant (winter en zomer) Rozen (Rosa spp.) Levenscyclus Anholocyclisch (permanent).

Schade

De zuigactiviteit van de Amerikaanse rozenluis veroorzaakt geen krulling van het blad van de waardplant. De Amerikaanse rozenluis kan incidenteel schade toebrengen aan rozen doordat blad en bloemen worden bedekt met honingdauw en vervellingshuidjes, waardoor de handelswaarde afneemt.